Duch Święty

Duch Święty jest Osobą

Duch Święty jest jedną z trzech osób Trójcy Świętej. Jest Bogiem i ma cechy osoby. Nie jest magiczną siłą. Ten osobowy charakter przejawia się w sposobie w jaki Biblia opisuje Jego atrybuty i działanie. 

Duch Święty: 

1. Naucza 

Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.

J 14:26

Jeśli jakiś fragment Pisma Świętego jest dla nas niezrozumiały czy nieznany, Duch Święty objaśnia go nam. 

2. Przemawia

I rzekł Duch Filipowi: „Podejdź i przyłącz się do tego wozu..”

Dz 8:29

Duch Święty przemówił do Filipa i dał mu konkretną instrukcję  

3. Podejmuje decyzje

Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my(…)

Dz 15:28

4. Rozpacza

Duch Święty może być zasmucony z powodu popełnionych przez nas grzechów.  

A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.

Ef 4:30

5. Decyduje jakie dary otrzyma Kościół 

Wszystko to zaś sprawia jeden i ten sam Duch, rozdzielając każdemu poszczególnie, jak chce.

1 Kor 12:11

To Bóg, a nie my, decyduje jakie otrzymujemy dary. Radujmy się tymi, które On nam ofiarował. 

6. Zapewnia nas, że jesteśmy Bożymi dziećmi 

Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy.

Rz 8:16

7. Wywyższa Chrystusa 

On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi. Wszystko, co ma Ojciec, moje jest; dlatego rzekłem, że z mego weźmie i wam oznajmi..”

J 16:14-15

Duch Święty jest osobą, co oznacza, że możemy tworzyć z nim relację. Możemy z nim rozmawiać i zapraszać go do naszego życia. 

Rola Ducha Świętego

1. Pozwala rozpoznać grzech 

Duch Święty pozwala nam rozpoznać nasz grzech. Pokazuje nam dobro i zło. Ukazuje osąd, pod który podlegamy, a także konsekwencje naszego grzechu. 

A On, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie; O grzechu, gdyż nie uwierzyli we mnie; O sprawiedliwości, gdyż odchodzę do Ojca i już mnie nie ujrzycie; O sądzie zaś, gdyż książę tego świata został osądzony.

J 16:8-11

2. Odradza i odnawia 

Duch Święty odradza naszego ducha i na nowo ustanawia kontakt między nami i Ojcem. 

Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. Nie dziw się, że ci powiedziałem: „Musicie się na nowo narodzić”. 

J 3:5-8

Zbawił nas nie dla uczynków sprawiedliwości, które spełniliśmy, lecz dla miłosierdzia swego przez kąpiel odrodzenia oraz odnowienie przez Ducha Świętego.

Tt 3:5

Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe.

 2 Kor 5:17

3. Przebywa w nas

Czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży mieszka w was?

1 Kor 3:16

Tego, co ci dobrego powierzono, strzeż przez Ducha Świętego, który mieszka w nas.

2 Tm 1:14

4. Prowadzi 

Inspiruje nas i prowadzi.

Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi.

Rz 8:14

Podobnie i Duch wspiera nas w niemocy naszej;

Rz 8:26

5. Pociesza, naucza i przypomina

Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.

J 14:26

6. Czyni nas świętymi 

Rz 8:29; 2 Kor 3:17-18; 1 J 3:2; Ga 5:22

W oczach Boga już jesteśmy usprawiedliwionymi z grzechu świętymi dzięki Chrystusowi, ale to Duch Święty przemienia nas na obraz Chrystusa w toku naszego życia. Mimo codziennych trudności w wielu obszarach naszego życia, Duch Święty daje nam zwycięstwo i umożliwia święte życie. 

7. Umożliwia nam służbę 

Na początku swojej działalności Jezus został ochrzczony wodą, po czym zstąpił na niego Duch Święty. Jezus został umocniony zarówno przez Ducha Świętego jak i słowa aprobaty wypowiedziane przez Boga Ojca, aby następnie rozpocząć swoją działalność wśród ludzi. Później Duch Święty wyprowadził Go na pustynię, gdzie objawił nam, że Jezus jest w stanie oprzeć się każdej pokusie. Po tych próbach, Jezus dokonywał niezwykłych cudów, między innymi uzdrawiał, chodził po wodzie, rozmnażał pożywienie… 

Mt 3:16-17

Ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.

Dz 1:8

Dz 4:8; Dz 4:18-20; 23-33 

W Dziejach Apostolskich widzimy przestraszonych, milczących i skonsternowanych Apostołów. Ale gdy zstępuje na nich Duch Święty, doświadczają przemiany. Piotr, uczeń, który zaparł się Jezusa, zaczął mówić odważnie i z mocą. Trzy tysiące ludzi zostało zbawionych przez moc Ducha Świętego. 

Piotr i Jan przemawiali przed Sanhedrynem odważnie i bez trwogi.

My także jesteśmy dzisiaj w podobnej sytuacji. Świat może się z nas śmiać i musimy wybrać, komu chcemy służyć. Czy służymy Bogu wszechświata, czy światu doczesnemu? Duch Święty daje nam odwagę do ogłaszania narodom Dobrej Nowiny i Jego cudów. 

Dary Ducha Świętego

Bóg obdarza darami każdego z nas. Jako osoba wierząca, Ty także otrzymałaś/eś od Niego dary! 

• Duch Święty obdarza darami, które służą wspólnemu dobru (1 Kor 12:4-11).
• Każdy z nas ma coś do ofiarowania innym ( (1 Piotra 4:10; Rz 12:6; 1 Kor 12:7). 
• Otrzymany dar nie służy Tobie, lecz komuś innemu – ty masz go przekazać dalej. Twoje dary służą innym (1 Kor 12:5). Są dla tych, którzy potrzebują uleczenia lub słowa, nie dla ciebie. 
• Dary służą budowaniu ciała (Kościoła) i służą wspólnemu dobru (1 Kor 12:7). Na przykład dar proroctwa (1 Kor 14:3) służy umacnianiu, zachęcaniu lub pocieszaniu.
• Musimy szczerze pragnąć darów (1 Kor 14:1)
• Dary wymienione w Piśmie Świętym:
  • 1 Kor 12:8-10:
    • Dary inspiracyjne: dar języków, tłumaczenia języków, proroctwa;
    • Dary mocy: uzdrawiania, czynienia cudów, dar wiary;
    • Dary objawienia: rozeznawania duchów, słowo wiedzy, słowo mądrości.
  • 1 Kor 12:28 wspomina dar nauczania, niesienia pomocy, kierowania/przywództwa;
  • 1 P 4:9-10 mówi o darze gościnności;
  • Rz 12:7 ukazuje dary: hojności, posługiwania, okazywania miłosierdzia z radością i zachęty
  • Ef 4:11 opisuje powołanie do funkcji apostoła, proroka, ewangelisty, pasterza i nauczyciela,

Chrzest w Duchu Świętym

Jan Chrzciciel mówi o chrzcie Duchem Świętym, który otrzymujemy przez Jezusa. Chrzest oznacza zanurzenie, a więc wskazuje, że jesteśmy zanurzeni w Duchu Świętym. 

Ja was chrzczę wodą, ku upamiętaniu, ale Ten, który po mnie idzie, jest mocniejszy niż ja; jemu nie jestem godzien i sandałów nosić; On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.

Mt 3:11

Widzimy tutaj jak Duch Święty zstępuje na Jezusa podczas Jego chrztu w wodzie (Mt 3:16-17), a gdy Jezus wychodzi z rzeki jest umocniony do rozpoczęcia działalności wśród ludzi. 

Pierwsi wyznawcy otrzymali chrzest w Duchu Świętym. W Dz 1:8 Jezus obiecał im Ducha Świętego. W Dz 2:4 otrzymują go. Natomiast w Dz  10:44-46 także nawet poganie (czyli nie Żydzi) otrzymują Ducha Świętego. W Dz 19:6 jest przekazywany poprzez włożenie rąk.  

A gdy Paweł włożył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami, i prorokowali.

Dz 19:6

jest także powiedziane, że mamy być nieustannie napełnieni Duchem Świętym. Jest to ciągłe doświadczanie Go przez całe życie. 

W Efezjan 5:18

Jezus jako przykład 

Jezus został poczęty przez Ducha Świętego: 

Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to, co się narodzi, będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym.

Łk 1:35

Jakieś 30 lat później Jezus rozpoczyna swoją działalność, po tym jak zstąpił na niego Duch Święty (Mk 1:9-11). Następnie Jezus, ‘pełen Ducha Świętego, powrócił znad Jordanu i był wodzony w mocy Ducha po pustyni,’ (Łk 4:1). W wersie 14 napisano, że  ‘powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei’. Później ogłosił rozpoczęcie swojej działalności słowami: ‘Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę’ (Łk 4:18). Następnie ukazany jest dowód nieprzerwanej pracy Ducha Świętego w działalności Jezusa Chrystusa. W Łk 5:17 napisano: ‘a w nim była moc Pana ku uzdrawianiu’. W Mt 12:28, Jezus przypisuje mocy Ducha Świętego swoją umiejętność wyrzucania złych duchów. 

Jeśli mielibyśmy porównać życie Pana Jezusa do życia osoby wierzącej, to analogie między nimi są wyraźne:

• Doświadczenie „duchowych” narodzin 
• Następujące po nim doświadczenie wzmocnienia 
• Nieustanne poleganie na Duchu Świętym  

Duch Święty przekazuje duchową moc. Na przykład kiedy kobieta, która cierpiała na upływ krwi przez 12 lat, dotknęła szaty Jezusa, On poinformował uczniów, że opuściła go moc  (Mk 5:30, Łk 8:46). W Łk 6:19, czytamy, ‘A cała rzesza pragnęła się go dotknąć, dlatego że moc wychodziła z niego i uzdrawiała wszystkich..’

Kiedy Biblia mówi o wierzących, że są „napełnieni Duchem Świętym”, wydaje się to odnosić raczej do otrzymywania przez nich mocy Ducha Świętego, niż spotykania Go jako Osoby:

Zachariasz został napełniony Duchem Świętym i zaczął prorokować 

Łk 1:67

Gdy uczniowie zostali napełnieni Duchem, zaczęli mówić językami. Krótko potem, Piotr głosił obecnym dobrą nowinę o Panu pod wpływem mocy Ducha.

Dz 2:4

Piotr został napełniony Duchem Świętym i wygłosił inspirującą obronę przed Sanhedrynem, jednocześnie głosząc Ewangelię. 

Dz 4:8

Podczas spotkania na modlitwie, grupa uczniów została napełniona Duchem Świętym, po czym każdy z nich zaczął odważnie głosić Słowo Boże. 

Dz 4:31

Paweł, napełniony Duchem Świętym, po tym jak odzyskał pełnię sił, niezwłocznie rozpoczął nauczać o Chrystusie w synagogach.

Dz 9:17

Języki 

Dar mówienia językami zazwyczaj dostają osoby, które otrzymały chrzest w Duchu Świętym 

A takie znaki będą towarzyszyły tym, którzy uwierzyli: w imieniu moim demony wyganiać będą, nowymi językami mówić będą.

Mk 16:17

Biblia podaje dwa rodzaje daru języków:

1. Publiczny, na rzecz większej grupy ludzi; wymaga on tłumaczenia  

Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha mowę mądrości, drugi przez tego samego Ducha mowę wiedzy, Inny wiarę w tym samym Duchu, inny dar uzdrawiania w tym samym Duchu. Jeszcze inny dar czynienia cudów, inny dar proroctwa, inny dar rozróżniania duchów, inny różne rodzaje języków, inny wreszcie dar wykładania języków.

1 Kor 12:8-10

2.Prywatny, służący ku wzmacnianiu siebie samego

Bo kto językami mówi, nie dla ludzi mówi, lecz dla Boga; nikt go bowiem nie rozumie, a on w mocy Ducha rzeczy tajemne wygłasza.

1 Kor 14:2 

Kto językami mówi, siebie tylko buduje; a kto prorokuje, zbór buduje.

1 Kor 14:4 

W Biblii znajdujemy przykłady daru języków, który był zrozumiały dla innych oraz sytuacje, w których użyty język był niezrozumiały, a przez to wymagał komplementarnego daru interpretowania języków.

Gdy więc powstał ten szum, zgromadził się tłum i zatrwożył się, bo każdy słyszał ich mówiących w swoim języku.I zdumieli się, i dziwili, mówiąc: „Czyż oto wszyscy ci, którzy mówią, nie są Galilejczykami?  Jakże więc to jest, że słyszymy, każdy z nas, swój własny język, w którym urodziliśmy się? Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii i Pamfilii, Egiptu i części Libii, położonej obok Cyreny, i przychodnie rzymscy, Zarówno Żydzi jak prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich, jak w naszych językach głoszą wielkie dzieła Boże.”

Dz 2:6-11

A pragnąłbym, żebyście wy wszyscy mówili językami, lecz jeszcze bardziej, żebyście prorokowali; bo większy jest ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami, chyba żeby je wykładał, aby zbór był zbudowany.

1 Kor 14:5